Polskie wyroby z wikliny

Polskie wyroby z wikliny. Wikliniarstwo jest w tak dużym stopniu częścią historii człowieka, że ​​wspomina się o nim w mitach wielu prymitywnych społeczeństw. Indianie Potawatami wierzyli, że na Księżycu mieszkała starsza pani, która tkała kosze. Mówiono, że kiedy kosz zostanie ukończony, świat zostanie zniszczony. Dzięki Bogu, że to się nigdy nie wydarzyło. To wszystko za sprawą psa (zaćmienia), który zniszczył kosz przed jego zakończeniem, tak że staruszka musiała zacząć od nowa!  Plecionkarstwo było częścią wielu kultur na całym świecie i jest w rzeczywistości najstarszą i najbardziej rozpowszechnioną działalnością człowieka. Dziś produkcja nowoczesnych mebli z wikliny to niewiele więcej niż rozszerzenie podstawowych technik plecenia koszy. Najwcześniejsze znane dowody produkcji mebli z wikliny sięgają cywilizacji sumeryjskiej  4000 pne Sumerowie używali wikliny jako schronienia, podłóg, środków transportu, odzieży, mebli i przyborów kuchennych.  Stwierdzono, że starożytni Rzymianie mieli meble z wikliny podobne do ich poprzedników. Wyrafinowane przykłady starożytnej egipskiej wikliny są nadal nienaruszone. A dziś choćby z wikliny ma dodatkową zaletę w postaci nowoczesnej technologii, z narzędziami i maszynami, które nieuchronnie zmniejszają siłę roboczą i zwiększają wydajność, podstawowe techniki konstrukcyjne i tkackie pozostają takie same. Uważa się, że słowo wiklina ma pochodzenie skandynawskie: wika oznacza po szwedzku zginać, a vikker oznacza wierzbę. Wiklina nie jest materiałem sama w sobie, ale raczej ogólną klasyfikacją mebli utkanych z jednego z wielu materiałów - trzciny (rattanu), wierzby, bambusa, trzciny itp. 

Zręczność wyplatania, którą my dzisiaj znamy, prawdopodobnie zaczęła się u naszych przodków, gdy tylko stanęli na tylnych nogach i zaczęli przenosić rzeczy z jednego miejsca na inne. To znaczyłoby, że człowiekowi znana jest umiejętność wyplatania od jego zarania i do dzisiaj tę zdolność wykorzystuje. Znajomość wyplatania jest przykładem wyścigu ras o przetrwanie. Oprócz człowieka tę umiejetność /choć nie w tak doskonały sposób/ posiadają też różne zwierzęta i tak: ptaki wiją gniazda, goryle robią coś w rodzaju łóżka rozportartego pomiędzy gałęziami, drobne gryzonie moszczą sobie gniazda ze słomy, niektóre owady tworzą przemyślne kokony dla swoich larw, pająki tkają precyzyjne pajęczyny. Przykłady możnaby mnożyć w nieskończoność.

Wikliniarstwo ma dość długą historię, a sięga mniej więcej okresu starożytnych. Wówczas tworzenie koszy z wikliny, ale i nie tylko było czymś naturalnym i obecnym w większości domostw. Ponieważ wyroby z wikliny nie wymagają zbyt wielkiego nakładu środków, każdy mający umiejętności manualne i cierpliwość mógł stworzyć kosz z wikliny, siedzenie z wikliny, kołyskę z wikliny, czy inne przydatne meble z wikliny, które były niezbędne w każdym domu.